herb-big

Herb Gminy Mykanów wyobraża: w tarczy podzielonej na trzy pola (w roztrój), w srebrnym (białym) polu wyznaczonym przez klin od czoła tarczy – majuskulna litera M barwy czerwonej, u podstawy której czerwony krzyż św. Andrzeja. W czerwonym polu pobocznicy prawej – godło rycerskiego herbu Śrzeniawa (Śreniawa), czyli krzywa srebrna (biała) z zawieczonym na niej złotym (żótym) krzyżykiem kawalerskim. W złotym (żótym) polu pobocznicy lewej – godło rycerskiego herbu Wieniawa, czyli żubrza głowa o barwie czarnej z srebrnym (białym) kolcem w nozdrzach. Umieszczona w klinie czoła litera M nawiązuje do nazwy miejscowości, która nadała nazwę gminie i jest siedzibą władz, czyli do Mykanowa. Widniejący pod nią krzyż świętego Andrzeja upamiętnia fakt, że Mykanów wraz z okolicą przez wieki należał do klasztoru panien klarysek św. Andrzeja w Krakowie. Do tego kompleksu klasztornego należały również i inne miejscowości z gminy Mykanów: Cykarzew oraz Rybna. Herb rycerski Śrzeniawa w pobocznicy prawej przyjęty został jako znak używany przez średniowiecznych panów na Borownie, rodzin Borowieskich, z której wywodziła się matka słynnego dziejopisa Jana Długosza, Beata, córka starosty bolesławskiego Marcina z Borowna. Oni też przejściowo władali Grabową i Kokawą. Do rodziny Długoszów bezpośrednio nawiązuje herb Wieniawa w pobocznicy lewej. Już ojciec historyka Jana, burgrabia brzeźnicki Jan z Niedzielska, nabył wieś Grabową, przekazując ją w spadku męskim potomkom. To właśnie pan burgrabia i bohater bitwy grunwaldzkiej miał za żonę Beatę z Borowna. Długoszowie przez pewien okres dzierżawili też królewską wieś Kocin. Herby rycerskie Śrzeniawa i Wieniawa nawizują więc do heraldyki rodzin szczególnie znaczących w dziejach tego regionu, upamiętniając zarazem postacie związane z miejscowościami o najstarszych metrykach. W herbie została zastosowana heraldyczna zasada określania stron tarczy. Opisu dokonuje się odwrotnie do punktu widzenia patrzącego „zewnątrz” na tarczę, czyli strona prawa wypada z lewej, lewa natomiast po prawej. Dyspozycja barw jest zgodna z obyczajem heraldycznym, przyjmującym, że barwę metalu złotego można zastąpić barwą żółtą, natomiast metalu srebrnego barwą białą. Barwy metali szlachetnych stosuje się w manifestacjach najbardziej uroczystych, powszechniej zastępują je barwy żółta i biała.